Pewnego popołudnia komisarz Guido Brunetti otrzymuje telefon od roztrzęsionej dyrektor prestiżowej weneckiej Biblioteki Merula - ktoś ukradł część stron z kilku bardzo rzadkich i cennych woluminów. Pierwsze przesłuchania wskazują, że sprawa jest banalnie prosta - sprawcą jest ostatnia osoba, która je wypożyczyła, amerykański profesor z Kansas University. Okazuje się jednak, że próby jego odnalezienia kończą się odkryciem, iż... nikt na Kansas University nie słyszał o istnieniu takiej osoby. W toku śledztwa grono podejrzanych lawinowo rośnie, do tego dochodzi brutalne morderstwo, a Brunetti zaczyna zastanawiać się nad słusznością swoich przekonań co do granicy pomiędzy winą i niewinnością.

Komisarz Guido Brunetti marzy, żeby uciec od tłumów i sierpniowych weneckich upałów. Za to dla inspektora Vianella pogoda jest ostatnią rzeczą, która zaprząta jego myśli. Wydaje się, że ciotkę inspektora ogarnęła obsesja studiowania horoskopów i że wybiera ona z konta rodzinnej firmy duże sumy pieniędzy. Bezradny Vianello pyta o radę komisarza. Tymczasem Brunettiego odwiedza znajomy, który pracuje w ratuszu. Wygląda na to, że w weneckim sądzie dochodzi do nieprawidłowości w działaniach pewnej sędzi i woźnego sądowego o nieskazitelnej dotąd reputacji zawodowej. Przed wyjazdem zaintrygowany komisarz prosi signorinę Elletrę, by pod jego nieobecność dowiedziała się możliwie dużo o tej sprawie. Gdy dociera do niego wiadomość, że woźny sądowy został brutalnie zamordowany, wraca do Wenecji przeprowadzić śledztwo. Czemu jednak ktoś miałby pragnąć śmierci dobrego człowieka i co jego śmierć mogła mieć wspólnego z wykrytymi nieprawidłowościami?

Gdy pierwsze jesienne liście zaczynają opadać, vice-questore Patta prosi Brunettiego by zajął się niewielkim wykroczeniem w prowadzeniu sklepu, popełnionym przez przyszłą synową pewnego majora. Brunetti nie ma ochoty pomagać szefowi gromadzącemu polityczne przysługi, ale nie ma też wyboru - musi się dostosować. Wtedy żona Brunettiego, Paola, przychodzi do niego z własną prośbą. Niepełnosprawny umysłowo mężczyzna, który pracował w ich pralni, właśnie zmarł po przedawkowaniu środków nasennych, a Paola nie może pogodzić się z faktem, że żył i zmarł bez zwrócenia czyjejkolwiek uwagi, nikt go nie zauważał i nikt mu nie pomógł. Brunetti zaczyna interesować się śmiercią mężczyzny i ze zdumieniem odkrywa, że nie ma o nim żadnych informacji: żadnego aktu urodzenia, paszportu, prawa jazdy, żadnych kart kredytowych. Dla włoskiego rządu ten mężczyzna nigdy nie istniał. Matka zmarłego odmawia rozmowy z policją i zapewnia Brunettiego, że dokumenty jej syna zostały ukradzione w czasie włamania. Gdy kolejne sekrety zaczynają wychodzić na światło dzienne, Brunetti orientuje się, że Lembos, arystokratyczna wenecka rodzina, może być w jakiś sposób powiązana z tą śmiercią. Ale dlaczego ktokolwiek pragnąłby śmierci tego uroczego, prostego mężczyzny?